Dopuszczalne stężenie ozonu. Wymagania prawne WHO i UE

Dopuszczalne stężenie ozonu. Wymagania prawne WHO i UE

Ozon jest gazem szkodliwym dla ludzkiego zdrowia. Dlatego prawo unijne i wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia wskazują, jakie powinno być dopuszczalne stężenie ozonu w powietrzu zewnętrznym. W Polsce reguluje się także stężenie ozonu w miejscu pracy. Wartość tę wskazuje odpowiednie rozporządzenie. Nie ma natomiast jednoznacznych wymagań dotyczących jakości powietrza wewnętrznego.

O ozonie w powietrzu mówi się ostatnio więcej. Wiąże się to na przykład z procesem ozonowania powietrza w celu dezynfekcji. Drugim zagadnieniem jest jonizacja powietrza wewnętrznego. Przydaje się do usuwania mikroorganizmów i wirusów. Może jednak powodować powstawanie ozonu z tlenu z powietrza. Należy zwrócić uwagę, by zawartość ozonu w powietrzu nie przekroczyła wartości bezpiecznych dla ludzkiego zdrowia.

Wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczące jakości powietrza zewnętrznego [1]

Wytyczne WHO odnoszą się do jakości powietrza atmosferycznego, ale dają obraz, jakie stężenia ozonu nie zagrażają zdrowiu człowieka.

  • wytyczna: 100 μg/m3 (maksymalne średnie dobowe stężenie 8-godzinne);
  • cel tymczasowy: 160 μg/m3 (maksymalne średnie dobowe stężenie 8-godzinne);
  • wysoki poziom: 240 μg/m3 (maksymalne średnie dobowe stężenie 8-godzinne);

Dyrektywa 2008/50/WE w sprawie jakości powietrza [2]

Dyrektywa ta również dotyczy jakości powietrza atmosferycznego.

  • wartość docelowa: 120 μg/m3 (maksymalne dobowe stężenie 8-godzinne*, którego nie można przekroczyć przez więcej niż 25 dni w roku kalendarzowym);
  • wartość długoterminowa: 120 μg/m3 (maksymalne dobowe stężenie 8-godzinne w roku kalendarzowym);
  • poziom informowania (średnia godzinowa): 180 μg/m3
  • poziom alarmowy (średnia godzinowa): 240 μg/m3

* dobowe maksymalne średnie stężenie 8-godzinne określa się na postawie 8-godzinnych średnich kroczących, obliczanych co godzinę ze stężeń jednogodzinnych.

Dopuszczalne stężenie ozonu w polskim rozporządzeniu o czynnikach szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy [3]

Maksymalną zawartość czynników szkodliwych w miejscu pracy można natomiast opisać na różne sposoby. Dla ozonu określone jest najwyższe (NDS) – wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy (zgodnie z Kodeksem pracy) przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń. Dla ozonu wartość ta wynosi 150 μg/m3.

Akty prawne i wytyczne WHO

  1. WHO Air quality guidelines for particulate matter, ozone, nitrogen dioxide and sulfur dioxide. Global update 2005. Summary of risk assessment.
  2. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz.U. L 152 z 11.6.2008, s. 1).
  3. Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. 2018 poz. 1286)

Zdjęcie główne: Free-Photos / Pixabay

Warto przeczytać także:

Leave a Comment