Próba szczelności instalacji gazowej. Podstawowe informacje

Główna próba szczelności instalacji gazowej jest jasno określona przez prawo. Czynność ta prowadzi do wykrycia nieszczelności instalacji gazowej. Ma więc znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowników. Kiedy należy wykonać taką próbę i kto może ją przeprowadzić?

Próba szczelności instalacji gazowej – podstawy prawne

Zagadnienie reguluje Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych. Zgodnie z § 44. 1. tego rozporządzenia, główną próbę szczelności instalacji gazowej należy przeprowadzić przed przekazaniem jej do użytkowania w przypadku:

1. wykonania nowej instalacji gazowej, 
2. przebudowy lub remontu instalacji, 
3. wyłączenia jej z użytkowania na okres dłuższy niż 6 miesięcy – należy przed przekazaniem jej do użytkowania przeprowadzić główną próbę szczelności. 

§ 17 mówi, że instalacje i urządzenia gazowe po ich naprawie, przeróbce lub wymianie nie mogą być użytkowane bez poddania ich próbie szczelności […]. § 45. doprecyzowuje, że jeśli instalacja gazowa nie została napełniona gazem w okresie 6 miesięcy od daty przeprowadzenia głównej próby szczelności, próba musi być powtórzona.

Warto przypomnieć, że instalacja gazowa (układ przewodów gazowych w budynku wraz z armaturą, wyposażeniem i urządzeniami gazowymi) ma początek w miejscu połączenia przewodu z kurkiem głównym gazowym. Główna próba szczelności musi więc dotyczyć całego układu (aż do kurka głównego). Próbę przeprowadza się odrębnie dla dwóch części instalacji:

• instalacja przed gazomierzami;
• pozostała część instalacji z pominięciem gazomierzy. 

Główną próbę szczelności przeprowadza się na instalacji nie posiadającej zabezpieczenia antykorozyjnego. Próbę musi poprzedzać:

• oczyszczenie instalacji;
• zaślepienie końcówek;
• otwarcie kurków;
• odłączenie odbiorników gazu. 

Urządzenie pomiarowe

Prawo wymaga, by zastosowany manometr spełniał wymagania klasy 0,6 i miał świadectwo legalizacji. Rozporządzenie jasno określa także ciśnienie czynnika próbnego w powiązaniu z zakresem manometru:

• Dla instalacji lub jej części znajdującej się w pomieszczeniu mieszkalnym lub w pomieszczeniu zagrożonym wybuchem – ciśnienie czynnika próbnego 0,1 MPa, zakres pomiarowy manometru: 0-0,16 MPa.
• Dla pozostałych instalacji – ciśnienie czynnika próbnego 0,05 MPa, zakres pomiarowy manometru: 0-0,06 MPa.

Czytaj też: Kontrola okresowa instalacji gazowej

Próba szczelności instalacji gazowej – protokół

Zgodnie z rozporządzeniem, z przeprowadzenia głównej próby szczelności sporządza się protokół, który powinien być podpisany przez właściciela budynku oraz wykonawcę instalacji gazowej.  Próbę szczelności ze strony wykonawcy może przeprowadzić osoba osoba mająca uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej. Nie ma obowiązującego wzoru takiego protokołu, jednak powinien on zawierać następujące dane:

• dane inwestora (właściciela budynku);
• lokalizacja inwestycji;
• wykonawca próby (warto podać nie tylko dane osobowe i nazwę firmy, ale też podstawę kwalifikacji – numer członkowski PIIB);
• zakres prac (najlepiej z krótkim opisem);
• wykaz elementów poddanych próbie szczelności (piony, przewody rozdzielcze, odgałęzienia, urządzenia);
• dane przyrządu pomiarowego (rodzaj, zakres ciśnień, świadectwo legalizacji);
• parametry prób szczelności (medium próbne, ciśnienie, czas trwania próby) oraz ich wyniki (pozytywny lub negatywny z określeniem spadku ciśnienia):
  • na odcinku od kurka głównego do kurków przed urządzeniami gazowymi;
  • na odcinku od kurka przed urządzeniem do urządzenia gazowego.

Protokół z przeprowadzenia głównej próby gazowej często stanowi część protokołu odbioru instalacji gazowej.

Zdjęcie główne: Magda Ehlers / Pexels