Komfort akustyczny pojawia się coraz częściej wśród oczekiwań inwestorów. Cicha instalacja kanalizacyjna to jeden z wielu wymogów w różnych rodzajach budynków. Najlepiej zastosować odpowiednie rozwiązania już na etapie wykonywania nowej instalacji. Można jednak poprawić także akustykę już działającej instalacji.
Instalacje budynkowe, w tym sanitarne, przenoszą drgania i hałas. Obecnie zwraca się coraz większą uwagę na obniżanie hałasu od instalacji (na przykład hałasu od instalacji HVAC). Dotyczy to także instalacji kanalizacyjnej.
Czy cicha instalacja kanalizacyjna jest możliwa?
Powstawaniu hałasu od instalacji kanalizacyjnej sprzyjają zmiany kierunku i kształtki (kolana, trójniki) oraz odsadzki. Im dłuższe piony, np. w budynkach wysokich i wysokościowych, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia przepływu wyższego niż 2 l/s. Tak wysoki przepływ wpływa na pogorszenie parametrów akustycznych. Piony kanalizacji bytowej mogą przenosić hałas:
- materiałowy – przepływ ścieków powoduje drgania rozprzestrzeniające się w materiale, a następnie przenoszone na konstrukcję budynku;
- powietrzny – wibracje powietrza spowodowane drganiem ścian rur.
Na powstawanie dźwięków wpływa także mocowanie rur sprzyjające przenoszeniu dźwięków. Chodzi na przykład o przyleganie do lekkiej ściany lub brak wytłumienia drgań. Same przewody nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu z konstrukcją budynku, aby nie przenosić dźwięków przez ściany. Na przenoszenie dźwięków mogą także wpłynąć pozostałości materiałów budowlanych punktowo stykające się z przewodem. Znaczenie ma też prawidłowe mocowanie kanałów do ścian. Należy zadbać również o oddzielenie przyborów sanitarnych od konstrukcji budynku warstwą materiału elastycznego. W przypadku wanien czy brodzików należy stosować kątowniki mocujące i stopy wspierające w wykonaniu akustycznym.
Cicha instalacja kanalizacyjna, czyli system niskoszumowy
Dla budynków o szczególnych wymaganiach akustycznych warto zastosować kanalizację tzw. niskoszumową. W systemie niskoszumowym stosuje się rury grubościenne, wykonane z materiału (na przykład polipropylenu wzmocnionego minerałami) o wysokiej gęstości (na przykład 1,9 g/cm³). Dzięki takiej konstrukcji nie pojawiają się drgania materiałowe (drgania od ścieków są wytłumiane i zatrzymywane wewnątrz rury). Wytłumiane i rozpraszane są także drgania powodujące hałas powietrzny.
Znaczenie ma także technika łączenia. Stosuje się połączenia kielichowe z wargowymi uszczelkami elastomerowymi oraz bezkielichowe poprzez mufy nasadowe. Takie połączenia zapobiegają przenoszeniu drgań między elementami instalacji. Izolacyjność akustyczną instalacji poprawia także odpowiednie mocowanie. Producenci systemów niskoszumowych oferują do tego celu specjalne obejmy z wkładkami elastomerowymi.
Izolacja akustyczna kanalizacji
Na rynku dostępne są rozwiązania umożliwiające zaizolowanie pionów kanalizacyjnych. Systemem stosowanym zarówno do izolowania rur żeliwnych, jak i tworzywowych jest cienkościenna, elastyczna otulina z pianki polietylenowej (PEF) o strukturze zamkniętokomórkowej. Miękka wyściółka z elastycznych włókien zapewnia pochłanianie energii akustycznej (nawet do 11 dB). Zewnętrzna osłona tkaninowa chroni właściwą warstwę izolacyjną i zabezpiecza ją przed rozerwaniem.
Otulinę polietylenową naciąga się na rurę, co zapewnia jej ścisłe przyleganie do ścianki zewnętrznej rury i tym samym skuteczne wytłumienie dźwięków. W przypadku nowej instalacji otulinę nakłada się przed montażem, natomiast przy modernizacji budynku – kiedy naciągnięcie jest niemożliwe – można ją rozcinać wzdłużnie, a po nałożeniu na odcinek rury ponownie skleić samoprzylepną taśmą systemową. Dodatkową zaletą otuliny jest zapobieganie kondensacji pary wodnej.
