Regulacja pompy cyrkulacyjnej dobrze ilustruje zalety sterowania rozumianego jako praca według scenariusza. Obsługują one instalację przygotowującą c.w.u. i odpowiadają za ciągły obieg wody od podgrzewacza c.w.u. do punktu czerpalnego. Zapewniają w ten sposób szybki dostęp do wody o oczekiwanej (zadanej przez użytkownika) temperaturze.
Pompą cyrkulacyjną można sterować według różnych scenariuszy uwzględniających potrzeby użytkownika.
Zasadniczym zadaniem jest skrócenie czasu oczekiwania na ciepłą wodę w punkcie poboru przy zachowaniu najwyższej możliwej energooszczędności. Przykładowo sterownik wykrywa moment poboru wody przez użytkownika, wówczas pompa przyspiesza napływ ciepłej wody do punktu poboru. Jednocześnie kontrolowana jest temperatura w gałęzi cyrkulacji. Uruchomienie pompy następuje tylko po obniżeniu temperatury poniżej wartości zadanej. Praca układu cyrkulacji następuje zatem w momencie uruchomienia punktu poboru i jednoczesnego spadku temperatury w danej gałęzi cyrkulacji. Nie powstają dzięki temu straty cieplne w instalacji c.w.u. Występuje oszczędność wody i energii oraz skrócenie czasu pracy pompy (a więc zwiększenie jej trwałości).
Dodatkową możliwością sterowania pompą cyrkulacyjną jest zabezpieczenie układu c.w.u. przed przegrzaniem (uruchomienie pompy w przypadku przekroczenia określonej temperatury granicznej w urządzeniu przygotowującym ciepłą wodę) czy ochrona przed zablokowaniem wirnika pompy.
Regulacja pompy cyrkulacyjnej może również następować według czasu pracy pompy. Sterownik przejmuje wówczas rolę wyłącznika czasowego.
Aby chronić instalację c.w.u. przed namnażaniem bakterii Legionella, pompa cyrkulacyjna powinna być uruchamiana przynajmniej raz na dobę. Nie powstają wówczas zastoiska. Powinno się ją włączać także podczas tzw. wygrzewu antylegionellowego zbiornika c.w.u. Proces ten realizują najczęściej kotły we wskazanych odstępach czasowych.
